naturalxwonder

nie pojmiecie mej radości. metropolia ukochana, pospiech, spontaniczność, magia, światła. sygnal "stacja warszawa centralna", od zawsze obojętny, dźwięczy w uszach, przepełnia mnie radością. wracam do domu, jestem wolna, wreszcie. lokalny patriotyzm objawił się we mnie.

poznaje siebie, odkrywam nowe twarze, miejsca, charaktery. widze tych ludzi, to odmienne życie. świadomość własnych wartości pozwala mi sie tu odnaleźć, oderwać sie od monotonii pieknego miasta, miasta mojego. próbuje zaradzic tym licznym problemom lecz na marne idą me starania gdyż nikt nie rozumie tej duszy. duszy indywidualnej, egzystencji mej przedziwnej,rozterek, smutków, emocji, rozważań, postepowań niepojętych. oni nie chcą mnie zrozumieć, nie potrafią i nie zrozumieją. są zaślepieni codziennością, dą&#

łykam powietrze w nadziei, że jest nasycone miłością którą kiedyś od Ciebie otrzymywałam. Głoduje, gdyż jej tam nie ma. ani troche, przecież wiedzialam to od początku, ależ ja głupia. powietrze bez smaku, zimne, niezdrowe. łzy osiadły na policzkach, słone, a sól jak wiadomo wypłukuje organizm do reszty. i tak oto wnętrze tej barwnej osoby staje się coraz mniej widoczne, pustka zabiera ostatnie przebłyski radości na własność. twarz jego krąży w zepsutych myślach, zanika w tej pustce wraz z m